Wat doen redactieleden zoal?
Redactieleden denken mee over de inhoud van het tijdschrift. Ze beoordelen of artikelen in St Maerten thuishoren. Verder denken ze mee over de stijl en de opmaak van ons blad.
Redactieleden overleggen met auteurs over hun bijdrage. Soms vragen ze potentiële auteurs om een bijdrage.
Ze beoordelen ingeleverde conceptartikelen op feiten, stijl en teksten. Ze leveren suggesties voor verbetering aan.
Wat vragen we van een redactielid?
We vragen vooral interesse en een goede beheersing van de Nederlandse taal. Het is belangrijk dat een redactielid goed overweg kan met een tekstverwerkingsprogramma (bij voorkeur Word) en basale functies als email en zoeken op internet.
Kennis van de lokale geschiedenis (we missen vooral Groenekan) is natuurlijk een pré, maar het is niet absoluut noodzakelijk. We zijn extra blij met een redactielid met vaardigheid in fotobewerking.
Het tijdsbeslag van het redactielidmaatschap bestaat uit maximaal vier redactievergaderingen per jaar en thuiswerk in de aanloop naar een nieuw nummer. In de maanden april en november kan dat oplopen tot een paar uur per week.
Hoe wordt u redactielid?
Bel eens met een van onderstaande redactieleden en vraag alles wat u wilt weten. U kunt ook vrijblijvend aansluiten bij een redactievergadering. Als het gesprek bevalt, maken we een afspraak om nader kennis te maken. Daarna besluiten we samen met u.
Antonie van Harteveld, 06-28826339
Geert Boorsma, 06-52603301
Jan Maasen, 06-22274054
Karien Scholten, 06-20488552
Loes Meijer (opmaak)

Aanmelden via onderstaand contactformulier. U ontvangt een bevestiging per email (controleer evt uw spamfilter).

Namens de activiteitencommissie,
Geert Boorsma

De archiefgroep ontving eind februari mail uit Guatemala!
“Vanuit mijn woonplaats Guatemala, waar ik alweer ruim zestien jaar woonachtig ben, doe ik onderzoek naar mijn familie. Het doel is om een boek te schrijven over de belevenissen van mijn grootvader, die opgroeide in Groenekan. Zijn gezin bestond uit Adrianus de Bruin (1894), Petertje van den Brink (1896), Adrianus de Bruin (1923, mijn opa) en Willy de Bruin (1926, later Tieland). Ze woonden aan de Koningin Wilhelminaweg, ik meen op nummer 485. Als ik het goed begrijp heette deze weg eerder de Utrechtseweg.”
W.g. Jacco de Bruin

De auteur vertelde in een volgend bericht een bijzonder verhaal:

Een Duitse soldaat komt bij de kleermaker in Groenekan …

“Mijn opa vertelde me over de jonge Duitse soldaat die op een dag thuis in Groenekan langs kwam om zijn broek te laten repareren door mijn overgrootvader, die kleermaker was. Vanwege de nabijheid van Fort Blauwkapel, waar Duitse soldaten gelegerd waren, ging men voor kapotte broeken en andere kledingstukken geregeld naar kleermaker De Bruin, even verderop aan de Utrechtseweg in Groenekan. Terwijl de soldaten in hun onderbroek zaten te wachten, ontstonden er regelmatig gesprekken met mijn opa en zijn moeder, mijn overgrootmoeder. Zo was er eens een jonge Duitser, rond de zeventien jaar oud, die vertelde hoe erg hij zijn moeder in Duitsland miste en hij helemaal niet wilde vechten in Nederland. Mijn overgrootmoeder en opa boden hem een luisterend oor en toen zijn broek weer heel was ging hij lopend terug naar de kazerne. Toen de jongen al een eind op weg was kwam mijn opa er achter dat hij zijn geweer in de gang had laten staan, want geweren mochten van moeder nooit mee naar binnen. Vlug holde mijn opa naar buiten en haalde de jonge Duitser uiteindelijk in. De soldaat ging direct mee terug en barstte vervolgens in de gang in huilen uit. Snikkend vertelde hij dat hij zwaar gestraft zou zijn als hij zich zonder geweer in de kazerne had gemeld.”

“Uit zo´n anecdote kun je een heleboel opmaken natuurlijk. Deels natuurlijk compassie, mijn overgrootmoeder als moederfiguur voor ontheemde Duitse jongens, die tegen wil en dank in Fort Blauwkapel zaten, maar ook het feit dat ze regelmatig Duitsers over de vloer hadden. Werd dat niet vreemd gevonden door de buren?”

Van dominee Weststrate uit Heerde (inmiddels met emeritaat) ontvingen wij een originele bouwtekening voor een woning aan ‘het rondje’ aan de Tolakkerweg in Hollandsche Rading. Pikant detail: de tekening met het ontwerp dateert uit 1944! Het is intrigerend dat iemand in die tijd zulke plannen had. De opdracht werd gegeven door G. Bos.
Het huis is – voor zover we weten – nooit gebouwd en zeker niet op die plek.
Wie kan ons helpen aan informatie over de achtergronden van dit huis? Wie was G. Bos? Waarom kon hij/zij in 1944 nog deze plannen maken?

Hieronder een aantal details van de tekening die we ontvingen.

De architect is interessant. Ferdinand Bernardus Jantzen (Amsterdam, 29 juni 1895 – Ede, 25 augustus 1987) was een Nederlands architect van protestantse kerken. Hij was in protestantse kringen tamelijk bekend. Hij ontwierp bakstenen kerkgebouwen, aanvankelijk in de stijl van het expressionisme, verwant aan de Amsterdamse School. Vanaf het einde van de jaren 30 van de 20e eeuw sloeg hij een meer traditionalistische richting in.

We zijn benieuwd of er mensen zijn in Hollandsche Rading of elders, die weten wie opdrachtgever G. Bos was of anderszins weten van de plannen om dit huis te bouwen. Wellicht is via hen ook te achterhalen waarom het plan niet is uitgevoerd. Al ligt de gedachte voor de hand dat het verloop van de oorlog daar mee te maken zal hebben.

Heeft u informatie of vragen? Stuur een mailbericht naar nieuwsbrief@historischeverenigingmaartensdijk.nl. Wie ons het meest op weg helpt krijgt sowieso een eervolle vermelding in de volgende nieuwsbrief en iets lezenswaardig uit de bibliotheek van onze vereniging.