Fort aan De Klop
Als aarden redoute in 1819-1821 ten noorden van Utrecht aan de oostoever van de Vecht aangelegd. Het beschermde de Vechtkade, de direct daarachter gelegen sluizen en de Klopdijk (op de grens van Westbroek en Zuilen). In 1848 vergroot en in 1850 van een bomvrij wachthuis voorzien. Daarna niet meer gemoderniseerd door de bouw en verbetering van Werk bij Maarsseveen en Fort de Gagel.
Fort aan de Klop is een batterijfort, ooit voorzien van opstelplaatsen voor geschut (batterijen) achter de aarden omwalling, en het maakte deel uit van de hoofdverdediging van de stad Utrecht. In tijden van oorlog moest het de hoofdroutes, vaarwegen richting stad en de bijbehorende sluizen verdedigen.
Het fort dankt zijn naam aan herberg De Clophaemer, die vroeger op dezelfde plek stond: waar de Klopvaart uitkomt op de Vecht. Op dit belangrijke kruispunt, met een veerdienst in plaats van de huidige brug, werd al in 1629 een tijdelijk aarden verdedigingswerk aangelegd. Dit om de Spanjaarden buiten de deur te houden. In 1787 kwam hier opnieuw een aarden werk (schans) te liggen, dit keer om de opmars van het Franse Leger via de Vechtdijk te stuiten.
Na 1914 fungeerde het fort, behalve in tijden van mobilisatie, als depot, hulpverbandplaats en opslagplaats voor dynamiet. Tijdens de Koude Oorlog was het een reparatiewerkplaats voor oorlogsvoertuigen. Vanaf 1980 verhuurde Defensie het fort en werden er politiehonden getraind.
In 1954 is Fort de Klop bij een herindeling overgegaan van Westbroek naar Utrecht. Sinds 1997 is het fort in bezit van de gemeente Utrecht. De brug uit 1882 en de houten artillerieloods uit 1905 zijn rijksmonument. Sinds 2007 is het fort een multifunctionele evenementenlocatie met een brasserie, trouwlocatie, groepsaccommodatie en stadscamping.
Verder lezen …
Fort aan de Klop
Gemeente Utrecht
Kees Floor
Kenniscentrum waterlinies
Rijksmonumenten
. De brug
. De artillerieloods